میچسبد در این بهار
کنارِ این شکوفه ها
کنارِ بارانهای بیقرار و ناگهانی اش
یک فنجان چای بهار نارنج که کنارش آدمی از جنسِ
عطرِ اردیبعشق نشسته باشد
صبح شده ميشنوی گنجشك ها از سر ذوقشان
برای ديدار دوباره ات چه پر هيجان بر شاخه ها همهمه ميكنند ميبينی بيدار شدنت موهای بهم ريخته ات چشمان پف كرده ات حتی دل گنجشک هارا میبرد مرا که هیچ
صبح خميازه مى كشد نبودنت را
كلافه مى شود أز بى حوصلگى هايت
تو
بهانه ى طلوع آفتابى
لبخند نزنى
خورشيد خواب مى ماند
 هر صبح  نشانی از تو دارد
و هر روز
روزیست با یاد نامت
دم به دم مرا بخوان
و صبحهایم را
با نگاهت تازه کن
فراوان دوستت دارم
داغ تر از آتش فشان های فعال
عمیق تر از مسیر شهاب ها
وسیع تر از تخیل یک زندانی
خیلی دوستت دارم تو را
حتی بیشتر از شمار گناهانم دوست دارم
دلبر جان دلم تنگته تآ بينهآيت ميدونى از چه حجم بينهايتى از دلتنگى دارم ميگم انقدر نبودى انقدر برام نخنديدى انقدر آغوشت نبوده كه حتى اگر همين حالا سرم رو تو خیال سينه ات قايم كنم چشمآمو ببندم و عطرت رو نفس بكشم تو زيرگوشم آواز محبوبم رو زمزمه كنى هم دلتنگى مثلِ طوفانى عظيم تموم جونم رو تو خودش دفن ميكنه ميفهمی ميفهمى چقدر عجيب دلتنگم
‍ ‍ ارديبعشق را می شود آرام آرام عاشقی کرد اردیبعشق را می شود
آرام آرام مُرد به من باشد میگویم هیچ عشقی نباید توی اردیبهشت تمام شود، هیچ دلی نباید توی اردیبهشت بگیرد تنگ شود اصلا اردیبهشت را باید دوباره از نو عاشق شد بهار باید اول جاده ی دل بستن ها باشد اول عاشقی کردن ها آن زمان که دلت و احساست بنفش ملایم است و دنیا مثل رنگین کمان چند رنگ عشوه میاید و چشمک میزند، اردیبعشق را باید روی دور آهسته زندگی گذاشت و زندگی کرد اردیبعشق را باید از پشت تمام لباس های نخی رنگی به تماشا نشست ملایم آرام یواش دقیقا یواش
روز نو صبح نو
زندگی دوباره مبارک
روزتان مالامال از محبت و انرژی مثبت ‌‌‎